Στο συγκεκριμένο ζήτημα τα πράγματα μπορεί να είναι πολύ απλά Αν δεν υπάρχει κάτι δεν υπάρχει και το αντίθετο του Άρα αν δεν υπήρχαν εργάτες ή υπάλληλοι δεν θα υπήρχαν ούτε αφεντικά Κι αν δεν υπήρχαν ούτε εργατοϋπάλληλοι ούτε αφεντικά ο κόσμος μας θα ήταν πολύ ομορφότερος Πως θα μπορούσε να γίνει αυτό Είναι στο χέρι του ανθρώπου Σαν πρώτο βήμα δεν πρέπει να γίνει ποτέ εργάτης η υπάλληλος Πρέπει ο άνθρωπος να αποταχτεί αυτό τον ρόλο -όπως στην πορεία της εξέλιξης του αποτάχτηκε το ρόλο του ανιδιοτελή υπηρέτη, του δούλου κτλ- και να προσπαθεί πάση θυσία να είναι ανεξάρτητος Τώρα αυτό θα μπορούσε να είναι το επόμενο στάδιο Ένας κόσμος δίχως αφεντικά και υποτελείς Μαζί με το θεσμό αυτό θα χαθούν και πολλά άλλα δομικά στοιχεία του πολιτισμού μας Τα οποία όμως δεν είναι τίποτα παραπάνω από τείχη Τείχη δίχως νόημα και χωρίς ορίζοντες όπως οι πόλεις μας
Τώρα θα εξετάσουμε το ρόλο του αφεντικού κάτω απ’ αυτό το πρίσμα λογικής Αυτό είναι ένα στάδιο που απαιτεί ακόμη περισσότερη τόλμη και συνείδηση Γιατί εδώ τα δικαιώματα είναι ήδη κεκτημένα Για να διατηρηθεί ένας κόσμος χωρίς αφεντικά και εργατοϋπαλλήλους, σε κάθε επαγγελματική δραστηριότητα που θα απαιτείται πάνω από ένας άνθρωπος (ο πρώτος είναι ο δημιουργός της επαγγελματικής δραστηριότητας που σήμερα αποκαλούμε ‘αφεντικό’) για να παραχθεί το απαιτούμενο έργο θα πρέπει να πάψουν οι παραπάνω έννοιες (αφεντικό και εργατοϋπάλληλοι) και να δημιουργηθεί ο όρος της συνεργασίας Όλοι θα πρέπει να έχουν ίσες απολαβές αλλά και η προσφορά να είναι αντίστοιχη απ’ όλους στο πεδίο που μπορεί να προσφέρει ο καθένας καλύτερα Εδώ ξεκινάει η ισότιμη συνεργασία, ένας χώρος όπου η ανθρωπότητα μας είναι παιδί ακόμα για να μπορέσει να ανταπεξέλθει επειδή ούτε ξέρει αλλά και προερχόμενη από ένα τελείως αντίθετο περιβάλλον ούτε έχει κάποιον να την διδάξει
Για να αντιληφθούμε την σκέψη ας το κάνουμε παραστατικά Ας δούμε τα πράγματα πως έχουν ως τώρα Για παράδειγμα έχω μια πετυχημένη επιχειρηματική ιδέα Την κάνω πράξη κερδίζω Υπάρχει ζήτηση Επιθυμώ να αυξήσω την παραγωγή μου Προσλαμβάνω υπαλλήλους Όλοι δουλεύουμε πολύ Αυτοί παίρνουν ότι ορίζει ο νόμος και εγώ ότι απομένει, συνήθως τα περισσότερα
Ας δούμε το ίδιο παράδειγμα εφαρμοσμένο στο προτεινόμενο μοντέλο Έχω μια πετυχημένη επιχειρηματική ιδέα Την κάνω πράξη κερδίζω Υπάρχει ζήτηση Επιθυμώ να αυξήσω την παραγωγή μου Προσλαμβάνω εργατοϋπαλλήλους Όλοι δουλεύουμε πολύ Γινόμαστε συνέταιροι Ο καθένας προσφέρει το καλύτερο του και όλοι ανταμειβόμαστε το ίδιο Οι διαφορές μου με τα υπόλοιπα μέλη της συνεργασίας είναι δύο
Πρώτον εγώ είμαι αρχικά υπεύθυνος για το ποιους θα επιλέξω για συνεργάτες γιατί απ’ αυτούς εξαρτάται η βιωσιμότητα και η ανάπτυξη της επιχείρησης και δεύτερον μέχρι να στηθεί η όλη επιχείρηση έχω βάλει χρήμα κόπο χρόνο και γνώση που οι ερχόμενοι θα βρουν έτοιμα Εδώ θα πρέπει να αναπτυχθεί μια λογιστική δικαιοσύνη
Όλα αυτά είναι μια γενικευμένη πρόταση που μπορεί αρχικά να έχει πολύ μικρή εφαρμογή σε πολλές από την πληθώρα των επαγγελματικών δραστηριοτήτων όπως είναι διαμορφωμένες σήμερα ακόμα κι αν πρόκειται για τον θεωρητικό τομέα όσον αφορά τα ζητήματα δικαιοσύνης Αλλά αν λειτουργήσει ο πλούτος θα αρχίσει να ανακατανέμεται ομαλά και ομοιόμορφα και η ανθρώπινη συνείδηση θα γυμνάζεται παράλληλα δείχνοντας μας τον δρόμο
Δεν είναι παρά ένας πρόδρομος μιας πιθανότητας ενός πιο δίκαιου εργασιακά και όχι μόνο μελλοντικού κόσμου Επειδή οι άνθρωποι είναι αυτοί που πάντοτε φτιάχνουν την πραγματικότητα τους και επειδή η εργασιακή πραγματικότητα τόσους αιώνες πάει από το κακό στο χειρότερο ίσως η μετατόπιση από το εγώ στο εμείς και προς μια διαφορετική κατεύθυνση φανεί λυτρωτική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου