Σάββατο

CyberLink

Τελικά, τόσο απ’ την πλευρά του αναγνώστη όσο και απ’ του γραφέα, θεωρώ πως αυτή η ιστορία με τα μπλογκς είναι από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις του αιώνα, και μια μεγάλη επιτυχία, για την επικοινωνία των ανθρώπων κυρίως του λόγου αλλά και της εικόνας Γιατί αυτά είναι το κοινό στοιχείο όλων των μπλοκερς Ο λόγος και η εικόνα

Όταν υπάρχει μοναξιά ή μοναχικότητα Όταν υπάρχει λίγος χρόνος ή διάθεση, Όταν υπάρχει πόνος ή δίψα πνευματική, Όταν δεν έχεις τι να κάνεις Όταν δεν υπάρχουν λεφτά για άλλα βιβλία και όταν τα ράφια έχουν ήδη γεμίσει με αυτά η περιήγηση στο έργο αυτών των ανθρώπων πίσω απ’ το γυαλί φαίνεται να είναι πολύ ωφέλιμη

Ο περιηγητής συναντά προβληματισμούς εξομολογήσεις ιδεολογία τέχνη πολιτική ψυχανάλυση ψυχεδέλεια κοφτερές διάνοιες Όλα τα ωραία φρούτα μαζί Υλικό από το απόσταγμα του παρελθόντος αλλά και το προϊόν μιας ολόκληρης γενιάς σε μία και μόνο έκδοση

Δεν είναι μόνο το ότι μπορεί κάποιος να συναντήσει στοιχεία που να χτυπούν τα πλήκτρα μιας εσωτερικής ομοηχίας αλλά και το γεγονός ότι υπάρχει η δυνατότητα να επεκτείνουμε τον εαυτό μας προς όποια κατεύθυνση μας φαντάζει θελκτική

Επίσης υπάρχει απόλυτη ελευθερία Σ’ αρέσει κάτι, το βρίσκεις ενδιαφέρον, ασχολείσαι, δεν σ’ αρέσει, προχωράς πάρα κάτω Σύντομα βρίσκεις τον χώρο μέσα στον οποίο αρέσκεσαι να κινείσαι ο οποίος είναι πάντοτε μεγαλύτερος απ’ τον χρόνο που διαθέτεις κι έτσι νοιώθεις πάντα άνετα, δεν βαριέσαι

Πολύ σημαντικές επίσης είναι οι σχέσεις που αποκτούν οι άνθρωποι μεταξύ τους, απ’ ότι φαίνεται απ’ τα ‘σχόλια’ που ανταλλάσουν Την λέξη την έβαλα σε παρένθεση γιατί αυτό που γίνεται δεν είναι ακριβώς σχολιασμός Σχόλια νομίζω κάνουν οι κριτές αλλά εδώ πολύ συχνά οι άνθρωποι με τον τρόπο τους κουβεντιάζουν Υπάρχει μια ποιότητα Απ’ ότι φαίνεται οι μπλόγκερς αλληλοσέβονται και αλληλοεκτιμούνται τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό Είναι ήσυχοι δεν πειράζουν ο ένας τον άλλον παρεξηγούνται σπάνια

Η κοινωνία του γραπτού λόγου είναι πολύ διαφορετική από την κοινωνία του προφορικού Συμφωνώ πως εδώ είναι λίγο πιο κρύα πιο γαλήνια και πιο σιωπηλά Αλλά δεν μοιάζει καθόλου στο τσίρκο της καθημερινότητας Και να φανταστείς ότι είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι που προκαλούμε αυτές τις τόσο διαφορετικές καταστάσεις

Το πρωί σε φαντάζομαι στο γραφείο σου ή στην όποια ρουτίνα σου να προσπαθείς να ανταπεξέλθεις με το χάος, να χάνεις τον εαυτό σου εκατό φορές στις εκατό ασυνείδητες ανάσες σου και το βράδυ εδώ Να τριγυρνάς ψάχνοντας τους αγγέλους που συγγενεύεις

Διάφορα διαστήματα της ζωής μου τα περνώ δίχως να μιλώ (τυγχάνει να μην χρειάζεται) κι έτσι περνώ τον καιρό μου μόνο διαβάζοντας ή γράφοντας ή και τα δύο Όταν συμβαίνει αυτό και έχω τη δυνατότητα του μπλογκινγ είναι σαν να επικοινωνώ με πολλές και μάλιστα κατ’ επιλογήν προσωπικότητες Κι έτσι η ανάγκη αυτή της επικοινωνίας παρότι σιωπηλά καλύπτεται στα μέγιστα

Έπειτα ο λόγος όπως διατυπώνεται στις διάφορες αναρτήσεις είναι αυθεντικός Εκεί είναι που κερδίζει τον αναγνώστη Όλοι είναι ο εαυτός τους, δεν υπάρχει καμία επιτήδευση δεν υπάρχει χρήμα πίσω απ’ αυτό Το όλο κέρδος είναι εσωτερικό

Παλιότερα όταν είχα πρωτοανακαλύψει το σπορ αυτό και είχα ενθουσιαστεί είχα μια επιθυμία να γνωρίσω κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους που με συγκινούσε ο λόγος τους Αυτό είναι φυσιολογικό και νομίζω συμβαίνει σε όλους γιατί σε αυτό το χώρο αρχικά τα όρια μεταξύ της ανθρώπινης και της συγγραφικής ιδιότητας είναι πολύ λεπτά

Τώρα βέβαια, η επιθυμία αυτή έχει εξαλειφθεί, όλοι εδώ είναι μυθικοί Έτσι κι αλλιώς είναι τόσοι αυτοί οι άνθρωποι πια, που για την δική μου προσωπικότητα θα χρειαζόντουσαν καμιά δεκαριά ζωές για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο

Έπειτα έρχεται μια μέρα που ανοίγουμε την πόρτα και πεταγόμαστε έξω Ανακατευόμαστε στη ζωή και μπορεί να περάσει κι ένας αιώνας μέχρι να ξαναπεράσουμε από εδώ Αν διατηρούμε κάποιο μπλογκ η κυβερνόσιωπή μας ξεκινά να επωάζει την καινούργια επιστροφή μας Κάποιοι δεν επιστρέφουν ποτέ όπως τα λίγα αποδημητικά πουλιά που για διάφορους λόγους ξεμένουν στους μακρυνούς τόπους και ποτέ κανείς δεν μαθαίνει τι απέγιναν

Σε αυτές τις περιπτώσεις αν το δεις συναισθηματικά μπορεί να νοιώσεις λίγο το αίσθημα της προδοσίας Όμως είναι λάθος να το δεις έτσι Αυτό είναι απλά ελευθερία του πνεύματος που έχει σαν αντίτιμο τους χαλαρούς δεσμούς αυτών των σχέσεων που όπως προανέφερα μερικές φορές θα θέλαμε να είναι λίγο πιο στενές Αυτή η μυθικότητα λοιπόν είναι και η αδυναμία του μπλογκινγ Όταν πατάς το κουμπί του τερματισμού τα όσα έζησες φλουτάρουν πολύ γρηγορότερα απ’ όσο θα ‘πρεπε να κρατάει μια ανάμνηση και δεν αφήνουν παρά μόνο ένα αχνό αποτύπωμα Τουλάχιστον συνειδητά

Παρασκευή

Τα Μαγικά Κουμπιά της Κονσόλας

Από τη μέρα που κατάλαβα πως χρειαζόμασταν να περνάμε περισσότερο χρόνο παρέα αποφάσισα να απλοποιήσω τον τρόπο που επικοινωνώ μαζί σου Άρχισα λοιπόν σιγά σιγά να αφαιρώ το παράλογο και αυτό που αποκαλείς κρυπτογραφημένο απ’ το λόγο μου

Όσο ήμαστε στο μικρό θεατράκι με τα παιδιά του θιάσου, τα πυκνά νοήματα μας εξυπηρετούν και το παράλογο μας ευχαριστεί Όμως απ’ όταν γνώρισα εσένα κι άρχισα κάπως να συμμετέχω στο κοινωνικό γίγνεσθαι Κατάλαβα πως αυτός ο τρόπος σε κουράζει Όπως τα μικρά παιδιά, παρότι υπέροχα, κουράζουν τους μεγάλους γιατί μέχρι να μάθουν να λειτουργούν με λογική λειτουργούν παράλογα Κι όπως είπαμε το παράλογο, αυτήν την εποχή, είναι κουραστικό

Και βέβαια είναι κουραστικό επειδή όλοι πια είναι κουρασμένοι, και όλοι πια είναι κουρασμένοι κυρίως επειδή είναι υπερβολικά ζεμένοι στο άρμα της παραγωγής, άντρες γυναίκες μικροί μεγάλοι, όλοι στην παραγωγή

Οι άνθρωποι στις μέρες μας χρειάζονται σύντομο λόγο, εύκολο κατανοητό και πιασάρικο Σα διαφήμιση

Μπορεί μερικές φορές να μην είναι αυτό ακριβώς που ήθελα να πω Μπορεί όλο και πιο συχνά να ξεχνώ εκφυλιστικά αυτό που ήθελα να πω αλλά έτσι ξέρω πως κάποιος θα με ακούσει Βέβαια δεν ξέρω αν και ποια αναγκαιότητα για το ανθρώπινο πνεύμα είναι σημαντικότερη Να εκφράζει κάποιος ακριβώς αυτό που θέλει να πει ? ή να υπάρχει κάποιος κουρασμένος να τον ακούσει ?, δηλαδή με διάθεση να μοιραστεί στ’ αλήθεια αλλά με εκπτώσεις από την πλευρά του ομιλητή

Κι έπειτα όταν έρθει η ώρα που ο ομιλητής θα γίνει ακροατής πόση δικαιοσύνη θα έχουν τα αυτιά του ? Θα τον ακούν η θ’ ακούν ακόμα τις φωνές μέσα του ? Δεν ξέρω Πάντως φαντάζομαι πως κάποτε έρχεται η στιγμή που όλα τα γράμματα βρίσκουν τον παραλήπτη τους

Στο τέλος τέλος πάντως δεν είναι παρά ένα λυτρωτικό νυχτερινό παιχνίδι Τη μέρα κυκλοφορεί μόνο ο εμπορικός λόγος, ο άκομψος λόγος του συρμού και της επιβίωσης, εκτός αν έχει τόση ζέστη όπου η καλοκαιρινή αναλγησία αποσυνθέτει τη σκέψη κι το ιερό τέρας του λόγου εξαφανίζεται κάτω από τη σκιά μιας θαλασσινής ομπρέλας κι ενός σταματημένου γαλάζιου ορίζοντα που τουλάχιστον σ’ αυτά τα μέρη διανέμεται δωρεάν

Μετά νυχτώνει και με τον άλφα ή βήτα τρόπο μπορεί να παίξει κανείς, εφ’ όσον βλέπει το λόγο σαν παιχνίδι, αυτοσχεδιάζοντας βυθιζόμενος στην φαιά ουσία και επενδύοντας για ευχαρίστηση πάνω στην πολυτέλεια των συναισθημάτων, πατώντας φυσικά με τέχνη τα μαγικά κουμπιά της κονσόλας

Δευτέρα

Μέσα στην Νύχτα των Άλλων

Καθημερινά όλο και περισσότεροι άνθρωποι βυθίζονται στην κατάθλιψη τον πανικό και την παραίτηση Το πυκνό σκοτάδι εξαπλώνεται γοργά σα νόσος υψηλής μεταδοτικότητας και αναπόφευκτα πια με περιβάλλει

Όλοι έχουν τα προβλήματα τους δε λέω, κι εγώ το ίδιο Από άλλους λίγο περισσότερα από άλλους λίγο λιγότερα Με βεβαιότητα όμως μπορώ να σου πω πως ψυχολογικά δεν είμαι κι άσχημα Δόξα στις δυνάμεις υγιαίνω

Ε, η παρούσα καταθλιπτική κοινωνία δεν το δέχεται με τίποτα αυτό Ξέρεις τι είναι να χαμογελάς στους ανθρώπους κι αυτοί να προσπαθούν να σου φορέσουν το δικό τους χλωμό διάδημα ?

Άραγες, πρέπει να με προστατέψω κι έτσι αρχίζω να βάζω σύνορα σε κάθε τέτοια προσπάθεια ψυχολογικής επιβολής Ξεγλιστρώ γοργά ανάμεσα απ’ τα πτώματα των ηττημένων όπως η αργώ πέρασε μέσα απ’ τις συμπληγάδες

Έτσι σαν περιηγητής της ζωής και για ιστορικούς κυρίως λόγους σημειώνω μερικές αράδες περιγράφοντας μια κατάσταση που δεν μου ‘χει ξανατύχει και με παραξένεψε

Εσύ κοίτα να μην παρασυρθείς από αυτήν την επικίνδυνη μαζική παράκρουση Η ευδαιμονία σου και το χαμόγελο σου είναι πια μια πολιτική πράξη διατήρησης της αξιοπρέπειας της ζωής

Ο τίτλος εννοείται από Τρύπες

Κυριακή

Ο ίσκιος

Μπορεί να στο βεβαιώσει κι ο ίδιος απαθής και δίχως ίχνος απελπισίας

Ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα τυχερός στη ζωή του

Όταν γεννήθηκε οι Μοίρες τον μούντζωσαν κι οι τρεις

Και την τέταρτη Την καλή Την είχαν φιμώσει

Χιλιαδιακόσιαπενήντα γραμμάρια εξαμηνίτικο και κακομούτσουνο

Είχε ίκτερο δυο φορές πάνω απ’ το κανονικό

Κι ο Χάρος αντί να τον πάρει τον άφησε εδώ να υπάρχει σαν αστείο

Τον βάφτισαν στις δυο τη νύχτα ένας παπάς χασικλής και τρείς νονοί μεθύστακες

Μεγάλωσε παντρεύτηκε και έχασε τη βέρα του πέντε φορές σε καταδύσεις

Πάντα πιάνει χρυσό κι ο χρυσός γίνεται άχυρο

Του αρέσουν το ποτό τα κόκκαλα κι η μπίλια που γυρίζει

Και γυρίζει και ποτέ δεν ξέρεις που θα κάτσει

Μια φορά έκατσε στο ίδρυμα έξι μήνες Αποτοξίνωση

Γύρισε με δυο βαλίτσες ρούχα κέρδος απ’ το μπαρμπούτι

Γέμισε το χωριό πουκάμισα τότε

Είναι ψεύτης και τρεις χιλιάδες μηνύσεις εκκρεμούν εναντίον του

Αν σε δει θα θέλει να σου πιάσει τα βυζιά

Kαι ποιος δεν θα θέλει βέβαια αλλά αυτός θα στο πει

Έναν τέτοιο έβγαλε το εργοστάσιο και μετά χάλασε το καλούπι

Το βράδυ είναι παπόρι μα το πρωί θα ‘ναι καλά

Χρειάζεται κι αυτός να γράφει και να παραληρεί Μπήκες?

Πριν καθίσει να γράψει πλένει πάντα τα χέρια και το πρόσωπο του

Γράφει για να μην τρελαθεί Μπήκες?

Εσύ δεν έχεις φθάσει σ’ αυτό το στάδιο ακόμα

Γι’ αυτό άλλωστε αρκείσαι στο κάπνισμα και στην ανάγνωση

Πέμπτη

Σμήνος αστεριών

Ταξιδεύει και για μένα στην εποχή της αφθονίας

Εκείνη όλο ταξιδεύει

Και γω περιμένω το θαύμα και για κείνη στην εποχή των ισχνών αγελάδων

Και το θαύμα πάντα έρχεται

Κοιτώ τα μαλλιά της που μπλέκουν με τα σύννεφα

Και θαυμάζει τις ήρεμες κρυψώνες μου στη γη

Μου προσφέρει καφέ να μάθω τα μυστικά της

Και της δίνω ποτό να ξεχάσει τη ζάλη της

Μερικές φορές όταν τελειώνει η μέρα, μου ψιθυρίζει σ’ αγαπώ

Αυτό της λέω είναι πολύ μαγικό

Κι όταν ξεκινάει το πρωί της δίνω φιλί

Αυτό μου λέει είναι πολύ τονωτικό

Και με καρτερεί και την καρτερώ

Και περνάει καιρός μέχρι που ξανασμίγουμε

Και έχουν γίνει ολόκληρη ιστορία

Αυτές οι μικρές μήκους ιστορίες μας

Και όταν πια φτάνει ο καιρός που τα θυμάρια ανθίζουν όλα μαζί

Αφήνουμε ξεδιάντροπα τα ξυπόλητα χνάρια μας πάνω στην γυμνή άμμο