Παρασκευή

Η χαρά του θανάτου σου

Εδώ όσο κι αν ανοιχτείς Μαζί με τα φανερά Απ’ τον ήχο Τη χαρά του θανάτου σου Δεν θα σε ανιχνεύσουν ποτέ Ενώ από δω όλοι περνούν Εδώ όλοι οι κάτοικοι είμαι εγώ Σφράγισε τα μάτια σου Πέθανε χωρίς το ψέμα Πέθανε αντίθετα απ’ το ψέμα Και η παρέα του εαυτού σου τόσο σκληρή είναι Και τι ανεξήγητο αυτό το μίσος Η απουσία βρίσκεται έξω σπό την κενή έννοια Η απουσία είναι λερωμένη Κι όσο μεγάλο κι αν είναι το έξω Το τίποτα έξω δε χωράει Πες στους άλλους Δεν θέλω να ξέρω απ΄τη χαρά Και αγνόησε τη μετρημένη λύπη Την περιορισμένη ταραχή σου Σιώπησε είναι το μίσος σε ότι δεν ψάχνω Σιώπησε είναι η σκλαβιά Και στάσου Κλείστα μάτια Αναίσθητα Πόσο μοιάζει ο ένας με τον ίδιον Και κλείστα μάτια Ασυνείδητα Ατόνησε Και άραξε Μόλυνε το σκότος σου απ’ την τυχαία ξηρασία Αρνήσου ότι πας με βαριεστημάρα για άγνοια Και σκλάβωνε κάθε άπειρο του ορατού δαμαστή Δεν θα φερθεί καλά στα τέρατα Γιατί από δαμαστής θα μεταμορφωθεί σε μολυσμένο τέρας Και θα σταματάει ξεχνώντας το ψέμα Κι ό,τι κι αν δεν κάνει ποτέ δε θα σ΄αγαπά Ακόμα κι αν δεν προσπαθήσεις καθόλου να κρατήσεις την ανιδεότητα σου απ’ την αγάπη Γιατί δεν είσαι κανένα χωρίς τιπότα ίδιο Και σε αμελεί Πώς να μην βρεθείς αν δεν το ήθελες μετά Πώς αν η νιρβάνα σου είναι τόσο ρευστή Και τόσο δειλή Και τόσο αδύνατη Και ταπεινώνεται απ΄το τίποτα Σέβεται τους πάντες Κι εκείνα έμαθαν Έψαξαν να συναντήσουν την αδυναμία τους Για να ειρηνεύσουν δειλά Δίχως κατανόηση Δίχως ξεδίψασμα για ερημιά Ξεδίψασμα για ρουτίνα Για μη πράγματα που ενώ δεν φαίνονται διαφορετικά Ποτέ δε μοιάζουν Σε κανένα σάλεμα του κενού Της λησμονιάς Του άδειου παρελθόντος Του άδειου νοήματος του λανθασμένου που έχει είπωθεί Μα δεν την αισθάνθηκαν φαντάσματα και φαντάσματα Από πουθενα κι αν δεν φαίνονται Δεν υπάρχει περίπτωση να καταλάβεις ................................................................................................
Αντιστρέφοντας το ποίημα σου αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος της αισιοδοξίας του Με ρωτάει η αγάπη μου τι γράφεις ποιήμα ? Ναι όχι της απαντώ ένα αντιποίημα - Είναι πειραματική παράλλαγή ενός ψυχολογικού τρικ που διάβασα τελευταία Φόρα το κράνος σου Εκανα κάτι αντικαθρεφτισμούς σε μερικές φωτογραφίες Ξέρεις τό ‘ να φέρνει τ’ άλλο κτλ Από κει περνάει μια σκαντζούρα Πιο πέρα η ανηφοριά οδηγεί στης μαμάς μου Σε βλέπω να καβαλικέυεις πάνω σε μία μπλούζα Από δω το στήθος σου κρατάει ένα λυχνάρι Χαιρετισμούς από τη μικροκοσμική νύχτα που το διάστημα της φωτίζουν λαμπατέρ και φωτιστικά ως άλλα παλσάρ και σουπερνόβες Και το ξέρεις όσο αρνείσαι να βγείς απ΄το καλειδοσκόπιο θα σε ροκανίζουν τα χρώματα για να σε σπέρνουν στο φώς ώστε τίποτα να μην πάει χαμμένο Κτλ κτλ Α Κτλ κτλ

Τετάρτη

Raddle

Το ρολόι το παιχνίδι του καλόγερου

Οι Ώρες οι Μοίρες και οι μέρες

Κουκουλομένες μές τ’ ασημένια σατέν της πόλης

Στον ψεύτικο παράδεισο των δέκα cents

Στην οργή που στάζει στην αποχέτευση

Ακροματισμός στους γκρεμούς της αβύσσου

Στις φλέβες της κραγιόν από στιμμένη ορμόνη

Μες τα μαρμάρινα χείλη της νύχτας

Κάποια γυναίκα φιλά έναν άντρα.στο μάγουλο

Κάποια γυναίκα λεπτή αυτή τη φορά

Σαν εσώρουχο ή μεθυσμένα μάτια

Έρπεται στην αγκαλιά γυναίκας

Δεύτερο φεγγάρι της νέας γης

Ηλεκτρικό φίδι – Φαντασίωση

Εξύψωση της Ψυχής και λάμψη της χάντρας

Ζήσε μου λέει…ο Θεός σε χρειάζεται

Κόρη του διαβόλου

Είμαι η σκέψη σου

Γιορτή του κάρματος και της όσμωσης

Είμαι η πτώση

Το δέρμα σου

Υγρή κόλαση

Άρμύρα του ήλιου

Αυτή έγκατα πουλιού

Γλυκός περίπατος στα πέταλα της νύχτας

Καθαρός αέρας

Διαδρομή χαμένη σε υπερφορτισμένο κύκλωμα

Κλόουν

Ταξί

…Raddle

Κυριακή

Αιρετικό

‘Ω τα στήθη σου Όχι πια Και μόνο επειδή μίκρυναν τα μάτια μου Που δε χωρά το κλειδί των ονείρων σου Που ξεφτάω σα την μουσική Για το πενταγραμμο ανείπωτη Κι από τις νεράιδες αγαπώ μόνο τις ξεπεσμένες Της γλώσσας σου Καθώς τα δικά μου χείλη μετανάστευσαν Στη χώρα των Υπερβόρειων Δε βλέπεις πως αυτό είναι κατακρεούργηση Ερωτώ που μια μέρα ήσουν έρωτας Και συνεχίζω πως λυπάμαι σε αγνοώ Να μη σου μοιάσω Οπωσδήποτε Συνεχώς ως εξαφανίζομαι Να που έχω ταλέντο κρυφό Εις το σχολειό του Απόλλωνα Εμπρός κύτταρα μου σκορπιστείτε Σε ορθοπεταλιές των εμπειριών Έξω από αυτό το δωμάτιο και απόψε Καθώς θόλωσα νύσταξα θα κοιμηθώ Για πάρτη σας το ταξίδι και απόψε (και αυτό το ζώο τι τι παράξενο όνομα) Με τόσο κρύο ‘Αλογο ακούς εκεί άλογο

Σάββατο