Μακρόσυρτο άγγιγμα Τώρα
Γλιστράς πάνω στους αφρούς νέγρικη γαλέρα
Μα από πριν έστιψες τους χυμούς του ήλιου
Κι οι χοροί του διαστήματος σε βυθίζουν
Στην ασυνέχεια του σκοταδιού ώστε
Ψηλαφίζοντας λύνεις τα μάγια
Της νύχτας
Η τροχιά που διασχίζει μίλια ερώτων
Μες τις ερήμους κι έπειτα συνευρέσεις
Στις τεντωμένες χορδές των επάλξεων
Φωτογραφικές οάσεις ισσοροπιών
- μόνο μια στιγμή -
Αποδημούν μαζί με τα κοπάδια
Πυρέρυθρων φαλλών
Χρυσά φύλλα καίγονται τα χείλη σου
Και κάτω από τη μύτη στο στήθος
Ως ευωδιούν οι θεοί της Ινδίας
Ούτε στο φεγγάρι που ‘ναι κλειτορίς
Τέτοιες ώρες δεν δίστασες
Μου πρόσφερες μια φέτα
Κρέμασες τα μάτια μου στη
Θέση του φεγγαριού ψηλά
Και στη γη
Ήσουν παιδί ακόμα
Η ζωή μόνταρε τους βιασμούς σου
Μια παράξενη εποχή
Όπως ξημερώνουν οι θρύλοι
Σε φθινόπωρα ήρεμων οίστρων
Και γράφονται με χένα μελαμψή
Εξιστορόντας τα δέρματα τα λαμπρά
Και από τις αυλακώσεις που ανάβλυσε το αίμα
Γέμισαν τα νησιά κρινάκια
Απ’ όπου γδύνονται άγγελοι
Και πετούν προς τις νέες κατοικίες τους
Στα ουράνια
Παρασκευή
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Καλώς σε βρίσκω :)
Δημοσίευση σχολίου