Οδύσσεια

Μισώ τις αναμονές.Μισώ τα αεροδρόμια.Κάποτε περίμενα οκτώ ώρες στο Kloten Σ’ένα ήρεμο χάος Με πεταλουδίτσες στην κοιλιακή χώρα. Αυτή ήταν η τύχη μου αυτή ήταν η ατυχία μου Αυτή ήταν η ζωή μου Όλα όσα δεν κατάφερα η διδασκαλία μου Τώρα Εσύ ζεις Εγώ επιβιώνω Σχηματίζομαι γοργά μες τα νέα μου ρούχα Αφήνω πίσω τα πάλια και ξεκινώ γι’ αυτά που νοσταλγώ Ξεκινώ για την πατρίδα Ρημοτομημένη δόμηση Κώλος μεζονέτα Μουνί με δυο τζάκια Μουνί μοντέρνας αρχιτεκτονικής Το πρόσωπο της αγγελικό εξαπτέρυγο Σήμερα είναι η τελευταία μέρα της ζωής μου Αύριο θα είναι η πρώτη μέρα της ζωής μας Έπειτα μου χάρισε δυο κόρες κ’ ακόμη δυο ωραίους γαμπρούς Τώρα Εσύ επιβιώνεις Εγώ ζω Βου-ντου Θετική ενέργεια Σταυρώνω δάκτυλα Έχω μάθει καλά το ‘σ’αγαπώ’ Και λέω συχνά "σ' αγαπώ" Πάντα περισσότερο λέω "σ' αγαπώ" Και είναι αληθινό Εδώ όλα τα νούμερα κερδίζουν Τραγούδι Κόκκινο Παράθυρο Ποδήλατο Ουρανός Οι υπόλοιποι κερδίζουμε την αγάπη Την ευτυχία που ποτέ δεν την ζούμε όλοι μαζί αλλά ο καθένας στο σπίτι μόνος του Κι έχει συννεφιά Κι έχει λιακάδα

* στο ποιήμα συμμετάσχουν ιδέες εμπνευσμένες απ' το Φτερό στον Άνεμο