Φωτόμυλος

Ε ψυχικά αυτόματη Λάμπα ξύπνησε Να δει και τ’ άλλο μάτι να μη ζηλέψει Σχηματισμένο φως Αετώματα και στήθη ιριδισμών Το στητό πουλί με τη μακρυά μύτη Φτιαγμένο να μην πιάνεται Έντεκα δώδεκα ή δεκατρείς να γεννήσει η Λουκία Και ‘συ την άλλη Παρασκευή κελτικη μηλιά έχεις γενέθλια Ένα μαγαζάκι που αυτομόλησε από την Μονεμβασιά Με τα χέρια του γεμάτο καλειδοσκόπια Κι όλο όλο βουτηγμένο στο μέλι Της Γης γή Πάνω στην οποία συγχρόνισε την αυτοπροβολή σου Κα λει δο σκο πι κα Εσύ που κρέμασες το χαμόγελο σου στον ουρανό Κατέβα από το δένδρο ντε να σε δούμε Το λουλούδι που βόσκησες τη σταγόνα σου Να σε αυτή τη φωτογραφία είναι τα φτερά σου όταν ήσουν μικρή Εδώ είναι η πρώτη σου πτήση Εδώ η μαμά σου με τους γκόμενους σου Κάποιος από αυτός έγινε ο πατέρας σου Ώπα ένα κοχυλάκι μία χάντρα άλλο ένα κοχυλάκι Κι άλλα δύο Εδώ το δένουμε κόμπο Να φυλάνε τα τρία όνειρα σου μην τα κλέψουν οι καιροί Αυτό το ποίημα για καβαλιέρος Και το δικό σου ποίημα για ντάμα Γαμώτο τόσο όμορφα αστείοι Τόσο μοιραίοι Που πάλι θα λείπουμε Αύριο για μπάνιο στην παραλία με τις νότες Το αντηλιακό απ’ το καρότο και Κόκκινες φωτοτυπίες του στυλ σου κάτω απ’ το ψάθινο καπέλο Στην διαύγεια που πάνω της λιάζονται οι αρχαίοι πηγαινοέρχεσαι Ο ήλιος είναι το κεφάλι σου Και το δωμάτιο που άφησες πίσω τακτοποιημένο στην εντέλεια Τα εσώψυχα σου Έτσι που μπόρεσες να φύγεις Όπως την έκανε και η ντομάτα μας Η μία για να βρεί τον ήλιο Κι η άλλη απ’ το περονόσπορο Υδροξείδιο του χαλκού κι εφτά μέρες μετά συγκομιδή Φύλλο ευκαλύπτου για τα κουνούπια Πατεντ κάλι για τις πατάτες Ενεργοί μικροοργανισμοί για την αντιοξείδωση Ταχυόνια εξισσοροπιστές για τις ηλεκτρομαγνητικές δονήσεις Χαρτμαν και Κάρρυ Ζωντανά ηφαίστεια ααααχχχχ Αχ τα μάτια σου νυχτοπούλια Και το φεςγγάρι το παλιοφέγγαρο κλεψυδρίζει Όλη την ξεροκεφαλιά του στο καλεντάρι Χωρίς να ξέρει τίποτα Κι όχι σαν και μένα που ‘χα ερωτευτεί την αφίσσα Ο μοιρολάτρης Ααααχχχχ Ίσα που προλαβαίνω να το πώ Ωπ το λευκό πανί ‘Ενας εξωγήινος που αρπάζει το Χαρταβέλα Κι η Νικολούλη τον ψάχνει Αφάνταστη περιπέτεια Βλέπεις δεν έχουμε ουρανό εδώ μες την κυψέλη Τόσοι κηφήνες να θέλουν να σε γαμήσουν και να μη το δίνεις σε κανέναν Εκατομύρια έτη φωτός η διαμονή σου στο διάστημα Και η δοκιμασία του θεού Δυανυσμένα πειράματα Τριακόσες εξήντα μοίρες αργή περιστροφή στο καλειδοσκόπιο Και αφήνω κάτω τη βεντάλια μου Το Παμπλάκι κοιμήθηκε Να μιλήσει την άλλη γλώσσα Το μικρό αντικείμενο επιστρέψει στο μεγάλο ράφι με τ’ άλλα μικρά αντικείμενα Και μεις για πάλι εδώ δελφίνια Μιαν ανάσσα έξω απ’ το νερό Για πάντα πρωτάρηδες απέναντι στη φύση