Κώδικες

‘Στο βασίλειο του απολύτου δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά καθαρό είναι – χωρίς βιωμένη εμπειρία’ Ν.Walsch

Κάτω απ’ τα πόδια σου κιόλας Κάτω απ’ το γρασίδι τ’ αρτησιανά τη φωτιά και το χρυσάφι Και μακρυά πολύ Κάτω απ’ την γη των πόλων και τη μέθεξη των κρυστάλλων Κάτω απ’ τα πόδια σου φτερουγίζουν αστέρια Χαμήλωσε κι αφουγκράσου τη μίμηση Η ιδιοσυγκρασία είναι μικρόκοσμος των ονείρων Τα όνειρα εκτείνουν τη σκιά της ιδιοσυγκρασίας πάνω στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που ξεδιπλώνει η ζωή Όλα είναι πολύ συγκεκριμένα με μια λεπτή λογαριθμική ασάφεια Η ισχύς φέγγει πίσω από αυτό το πεδίο Όσο περισσότερο δύει η ισχύς τόσο εκτείνεται η σκιά προσπαθώντας να εξισωθεί με τα όνειρα Κι ακόμη δεν ξέρω αν αυτή η εξίσωση είναι ειλικρινής ή απλά μια ψευδαίσθηση την ώρα της δύσης Στην άλλη περίπτωση είναι αναπόφεκτο το μονοπάτι των εμπειριών και το συμπλήρωμα του παζλ του εαυτού Που εκδηλώνεται κατά την ίδια την δημιουργία του Έτσι ώστε τίθεται το ζήτημα της οικονομίας του χρόνου Οι μάζες ρίχνουν την τιμή της πραγματικότητας Η δοκιμασία έρχεται έρποντας να κλέψει τις προσωπίδες των ανθρώπων Τότε γυμνή μες την γύμνια σου θα καταπιείς την ουρά σου Θα γίνεις ο χορός που δεν πρέπει να φοβάσαι Κι ο ήλιος με την ισχύ πια ταυτιζόμενος όταν η ισχύς είναι μέσα σου Η τελευταία σταγόνα της μοίρας που θα ρουφήξει το άπειρο πίσω απ’ το βουνό