Κυριακή

BunnyPoker

Βet Double or nothing Απόγνωση να μας θυμίζει ποιο είναι το συμφέρον μας Και πάνω σε μια Γαία στροβιλίζουσα κι ακούραστη Κυκλοτερείς και επαναλαμβανόμενοι στα παλιά μας πάθη Ετερόφωτοι από καρμικές σπίθες συνειδητοποίησης Ως προσευχόμαστε ευλαβικά για υγεία Κι έπειτα για μύθο Το φτερωτό δράκο προσμένοντας στην άκρη του νησιού Ή διαβαίνοντας τα χιονισμένα καντούνια αγκαλιά σφιχτά Κι έπειτα στο μελισσόκηπο περιφρουρώντας την ήβη των ημερών Προσέχοντας πολύ μην τα καπρίτσια γίνουν κόμπλεξ Και αρθεί κάθε μικρή δικαιωματική εξουσία για χάρη της παγκοσμοιοποίησης Όπως για παράδειγμα οι όμορφες λεπτομέρειες μιας παλαιάς εποχής Είχες κόψει και το κάπνισμα για πέντε μήνες ή έξι Κι είναι αλήθεια ο καθένας παίρνει το δρόμο του στη ζωή Μα το ξέρω αγάπη μου πόσο επηρεάζεσαι Το ξέρω γιατί μοιάζουμε στη δομή του πνεύματος και πέρα απ’ όλα αυτά Είναι πολύ ξεκάθαρο πως όσο μεγαλώνουμε ο καθένας μας συμμετέχει περισσότερο στον τρόπο που πέφτει το αστέρι του Έτσι λοιπόν κάθε μέρα που περνάει μας δίνεται η ευκαιρία να γινόμαστε όλο και περισσότερο αρχιτέκτονες της πραγματικότητας γύρω μας Ώσπου στο τέλος δεν μένει καθόλου θεός παρά μόνο ένα εκατομμύριο δολλάρια Κι ευτυχώς το σύμπαν παρότι αυστηρό και πάντα αγριεμένο παρέχει τον απαιτούμενο χώρο Για να ρυθμίσουμε τη διαφορά του κατά πόσο ορίζουμε ή οριζόμαστε από τη μοίρα Ώστε να ποντάρουμε πάλι στη βεβαιότητα που προσφέρει η αντίληψη μας Σαν τους μεγάλους της ιστορίας ναυτικούς Ξεκινώντας πάντα μπροστά σ’ ένα πέλαο ή λαβύρινθο Να προσπελάσουμε του εσωτερικού κόσμου το αδιάβατο Τα διπλά ή τίποτα Λοιπόν στοιχημάτισε

2 σχόλια:

ellinida είπε...

Ο λυπημένος άνθρωπος αργά βαδίζει
ήπια κλαίει την επιθυμία του
ο ποιητής απανθρακώνεται δίχως ένα ψίθυρο
πλην του κρότου της πτώσης του.

melomenos είπε...

στοιχηματίζω στην αιωνιότητα της ψυχής!
άλλωστε εμείς όπως γράφεις είμαστε οι αρχιτέκτονες της πραγματικότητας γύρω μας...
την καλησπέρα μου