Πέλαγος των Στιγμών

Θα ‘ναι κι αυτό μια ακόμη δοκιμή λες Μα από καιρό τα ακλόνητα έδρανα του είναι σου γνωρίζουν πως απλά θα καταχωρήσεις μια ακόμη εμπειρία Κι ακολουθείς το τρεμάμενο χέρι που εκτείνεται για να χαμηλώσει εκείνο το κλαδί Και να οδηγήσει τις δοσοληψίες της μύτης στις λειτουργίες εκείνου του τριαντάφυλλου όπου τριγύρω οι μέλισσες διαλαλούν το εμπόρευμα τους Αυτοσυγκεντρώνεσαι και ρουφάς όσο περισσότερο άρωμα μπορείς Σε κάθε περίπατο το επαναλαμβάνεις ξανά και ξανά Με τον καιρό όλος αυτός ο πλούτος συσσωρεύεται μέσα σου όπως το μέλι στο μελίσσι να σε θρέφει τις κρύες των συναισθημάτων μέρες Αυτό το άρωμα γίνεται το μεράκι κι η μαεστρία της νιότης σου που λίγο λίγο ωριμάζει κι ευδοκιμεί τις φιλοδοξίες Κάθε επόμενη μέρα ξυπνάς σπουδαιότερος και πιο τρανός Αρχίζεις να σκέφτεσαι τον επόμενο γύρο και το τι θα ‘θελες να ‘σουν στην επόμενη ζωή Αυτή στο πλάι είναι η γυναίκα σου Σίγουρα συμφωνείτε πως στην επόμενη ζωή θα προτιμήσετε να έχετε ένα παράνομο δεσμό Έπειτα ξεχνάτε την επόμενη ζωή Τη διαγράφεται ή τη στριμώχνετε στο ντουλάπι με τις αβέβαιες απιθανότητες Τότε τι μένει Όλο το πάθος επιστρέφει εδώ Σας αγκαλιάζει όπως η Τροία το φως ή οι πολιτισμοί τους αιώνες Η ανθρώπινη νοημοσύνη σας έγκειται στο ότι ξέρετε πως να το εκμεταλευθείτε Ηδονίζεσται προς όλες τις κατευθύνσεις όπως οι διάτοντες Διαγράφετε λαμπερές πορείες Ευχαριστιέστε και γελάτε Πριν γίνεται σκόνη καμώνεστε πως έχετε ήδη υπάρξει ως σκιά και φως Δε σας νοιάζει