Τετάρτη

Καβάλα στο Λεπτοδείκτη

Η ανεξήγητα εύθυμη διάθεση απόψε ξύπνησε μέσα μου ολόκληρη τη διάδρομή της έπαρσης της ας πούμε αυτοπεποίηθησης που ξεπρόβαλε από καιρό μπροστά από ένα νέφος παράπονα και επαναστάσεις Όλα τα πως και τα γιατί του κόσμου φιλτράρονται μέσα από μια αντιλιπτική χοάνη σμιλεμένη με μαγικά κολπάκια Όμως τίποτα δεν μπορεί να εξηγήσει μια τέτοια ευθυμία Ίσως το τελευταίο όνειρο ‘οπου η πραγματικότητα σέρνει τα συναισθηματικά υπολείματα του στις ανατέλουσες καλημέρες της Όλα λοιπόν ξεκινούν όμορφα σήμερα έξω βρέχει η ντάμα μου έχει διπλή ομορφιά Γίνεται συνέχεια της βροχής που πέφτει έξω και είναι όλη υγρή επέκταση του περιβάλλοντος Η ντάμα μου μοιάζει στο Διόνυσο σ’ αυτό απότελείται μόνο από υγρασία Αυτή είναι η ντάμα κούπα Αργότερα μεταμορφώνεται σε πλημμύρα και αγκαλιάζει στους εξωτικούς χείμαρους της τις χάρτινες βαρκούλες με τις ονειρκές αποδράσεις μου Τα νερά είναι ζεστά και βρώμικα Νερά του τροπικού που ασφυκτιούν από αμέτρητα ψαράκια με τα στόματα τους σε όλα τα χρώματα τις γεύσεις και τα σχήματα μα το δικό της που το ανακάλυψα όπως ανακαλύπτει κανείς ένα κοχύλι στην ακρογιαλιά στο σύμπαν του αγνώστου Αυτό με συγκινεί καθότι συναισθηματικός και δίχως να περιαυτολογώ διατρίβω πάνω του Αυνανίζομαι κοιτώντας τον τοίχο πάνω απ’την μπανιέρα Video wall που απεικονίζει μια τρύπα στο στομάχι μου διαπερασμένη από τορπίλη πάνω σε ντετζαβού των εξήντα bpm αργό και allegro Ε μπας περιπτώση μόνο στην έρημο δεν φτάνουν τα μηνύματα μου Τα ρολόγια πλαταίνουν και φαρδαίνουν όπως κάνουν τα παλιά ψέμματα στο πάτωμα κι όλοι γευόμαστε την ευχαρίστηση αυτού του περιπαιχτικού κι εύθυμου ρυθμού Άλλος μελετάει τα σύννεφα άλλος μετράει τα φωτάκια του απέναντι χωριού η άλλη ετοιμάζει κάτι περίτεχνο και γω που μασουλάω γλιστρίδα Θα τηλεφωνήσω στον πέμπτο να τον ρωτήσω αν θα έρθει και να φέρει κάνα Losec Ταλανίζομαι ανάμεσα στο βόρειο και το νότιο σέλλας Ένας ιερέας του βουντού μου δίδαξε τη θεραπεία για το στομαχόπονο Το αντίδοτο είναι το πόκερ Πόκερ όταν τα γράμματα είναι έντονα μα όχι σπουδαία Πόκερ όταν καβαλικεύει αλληλουχίες από ανέμους με τον τρόπο της Κι όταν ακόμα η έκφραση της επιμυκήνεται σα την μαγική σκούπα Όλο το πεδίο αναλύεται σε δίκτυα μεταφοράς πληροφοριών ασύρματοι διώρριγες ωκεανοί Πάω μέχρι το παράθυρο μιά βόλτα μέχρι τη σάλα δεν θα μου κάνει κακό Οι άλπεις στέκουν στη θέση τους χιονισμένες και όλοι οι παπαγάλοι τα πετροπερίστερα κι μαϊμούδες κόβουν τη βόλτα τους στον περίβολλο του εξάντα μου Στο μέσα δωμάτιο ένα υπερωκεάνιο ανταλλάσει χαιρετισμούς μ’ ένα αλιευτικό και δελφίνια ξεχύνονται ανοίγοντας την πόρτα στα πόδια μου Σκαρφαλώνω γρήγορα στις φυσαλίδες που δημιουργούνται καθώς παίρνει το ντους της η γυναίκα μου και επωφελούμενος μα μετά από μεγάλο ρίσκο στο δεύτερο γύρω βρίσκομαι με τρείς άσσους και δύο βαλέδες Φούλ του άσσου με βαλέδες ανεβάζω το ποντάρισμα κατά τρία σπίρτα Τόσα είχε το κοριτσάκι με τα σπίρτα τόσα είχε και ο ζακ πρεβέρ κάποτε Ένας τρανταχτός θόρυβος μας πληροφορεί πως μια χιονοστιβάδα έχει πάρει τον κατήφορο Βρίσκεται ακριβώς πάνω από το κεφάλι μας Ο πούστης είναι σχεδόν ψημμένος Το μπριζολάκι μόλις τελείωσε ο συγχρονισμός αποσυγχρονίστηκε και ωπ νίκησα τα σπιρτάκια Μια φορά χωρίς να το πολυκαταλάβω παραλίγο να χάσω τον κόλο μου από μια τέτοια απερισκεψία Μετά τα παράτησα κι άρχισα να τριγυρίζω τις ηπείρους Τώρα αυτή που κάθεται δίπλα μου έχει μια πολύ αφρικάνικη διάθεση λέει πως δεν μπορούν όλα τα ψάρια να ζήσουν μαζί και αρχίζουν κι άλλοι σιγά σιγά να υποψιάζονται πως είναι εξωγήινη και αυτό αναμφίβολα της προσδίδει μια διαστημική αξία Δεν είναι δυνατόν κάποιος να επιδιώκει τόσο πολύ να είναι γήινος Βγάζει νύχια κοφτερά τα μαλλιά της είναι κισσοί το σώμα μαρμάρινο Χύνεται νερό από ένα λαγήνι στον ώμο της Κατευθύνεται προς εμένα πολύ αγνή και ανίκανη για άμυνες Έτσι μου επιτρέπεται πια να καλλιεργώ ανεμώνες στο δέρμα της Να εμφυσώ τη ζωή σε κίτρινα φουστάνια και να κυλάω μαζί της στις ηλιόλουστες σοδειές των νέων εποχών Το απόγευμα είναι δυσάρεστο αλλά τότε κάπου κάπου βγάζει μια χούφτα άστρα από την ποδιά της και τα αδειάζει στο στόμα μου Τότε αρχίζω και εξαυλώνομαι και το μονοπάτι της αναπνοής γινεται ανάλαφρο

Δευτέρα

Πορτραίτα

Ο χοντρός Λεφτά το τίμημα της δόξας Δουλέυει ως αργά Να ξεχρεώσει Να πάρει αμάξι Να παντρευτεί να κάνει κι ένα παιδί Να χαρεί η γυναίκα του Να τον γηροκομήσει Μπά αρχίδια Ο γονιός Επ μόρτη τι κάνεις Τι μαλάκας θεέ μου Ο ξάδερφος Για τον εφιάλτη δεν θα ξαναπώ Θα ενημερώσει ο γιατρός Η κούβα Η μετάσταση Της θείας η φρίκη και το τσαλακωμένο Marlboro Το φάρμακο του μπλέ σκορπιού Οι ακτινοβολίες Αχ ξάδερφε Μετά από μια βδομάδα Η κατάσταση πάλι τα ίδια Μη αναστρέψιμη Ο θείος Ανύπαντρος ακόμα Κάμπια του χοντρού Στην ταβέρνα αφήνει το μεδούλι του Και κατουρά το συκώτι του μετά Γαμάει κιόλας Σαν καφές Θέλει το ανηψάκι παγωτό Πάρε ανηψάκι παγωτό Το βαφτιστήρι θέλει δώρο Πάρε δώρο βαφτιστήρι Κι η αμαρτωλή τζένη θέλει διακοπές Διακοπές και το τζενάκι Μαμά δεν είναι καλά ο θείος Και το ντοράκι και το ντοράκι θέλει Πάρε κι εσύ ντοράκι Κι ας μη σε γαμάω Ο εαυτός Έχει ένα τρένο με σαρανταοχτώ βαγόνια φορτωμένα θέλω Κυρίως για το άγνωστο φτερά οράματα ψίγματα χρυσού ένζυμα και άλλα τέτοια Περνά τις στοές τους κάμπους τις γέφυρες που συνδέουν τα ρήγματα που άνοιξαν οι κρούσεις μες το κεφάλι Κάθε φορά που το βαγόνι νούμερο σαρανταοχτώ εκτροχιάζεται Έρχεται το κάρμα να αποδώσει δικαιοσύνη Η μελαμψή Morgana υποστηρίζει πως είναι ζήτημα αστρικό Όσοι άλλοι γνωριζαν κάτι σχετικό με το ζήτημα τούτο είτε εξαφανιστηκαν μυστηριωδώς ή έχουν πεθάνει Η αντιγόνη για παράδειγμα καθώς πλησίαζε τον χαμό –για να μετρηθεί Έσφιγγε γύρω απ’ το κορμί της μια κορδέλλα κόκκινη Ο εαυτός είναι η διαφορά του θέλω μόλις αφαιρεθεί το έχω Κι όλο αυτό υψωμένο στη διπλή δύναμη του πεπρωμένου και του μπορώ

Τρίτη

Διήγημα

Καθώς παραπατάει ο κόσμος και πολλές απ’ τις δράσεις δεν πάνε καλά τις τελευταίες ώρες θα αποστασιοποιηθώ και θα διηγηθώ μια ιστορία Μια ιστορία η οποία θα μας φιλοξενήσει στον κόσμο της μέχρι να περάσουν οι ανώμαλες δονήσεις και να επανέλθει η ροή στο φυσιολογικό της μέτρο Η ιστορία μου μιλάει για τα ξύλα που συλλέγω για να καίμε στο τζάκι τώρα που ‘ναι φθινώπορο και αργότερα που θα ‘ ναι χειμώνας και θα ‘μαι μόνος μου ή με την καλή μου γυναικούλα ή παρέα σας πίνοντας, παίζοντας, διασκεδάζοντας ή όπως αλλιώς μπορεί να τύχει σε αυτό το σπίτι και αυτή τη ζωή Δεν είμα άλλο παρά ένα ωδικό πουλί λοιπόν που θα κελαηδήσω όσο καλύτερα μπορώ γιατί είναι η μόνη λύση προς ώρας Τα πρώτα λοιπόν ξύλα τα μάζεψα στη μέση του καλοκαιριού Ήταν κάτι κορμοί αμυγδαλιάς Ήταν τόσοι πολλοί που ακόμα έχω Κορμοί περίπου στο ύψος μου ή και μικρότεροι και παχιοί περίπου στο μέγεθος της ανθρώπινης παλάμης Αυτά τα ξύλα μέχρι πέρυσι ήταν ένα ωραίο χωράφι με αμυγδαλιές που γίνονταν ποιητικό κατά το τέλος του χειμώνα καθώς αυτές άνθιζαν και λάγνο το καλοκαίρι που μαζεύαμε τους καρπούς του Ο αμυγδαλώνας ήταν απεριποίητος και οι ιδιοκτήτες προφανώς κληρονόμοι δεν εμφανίζονταν ποτέ Η αμαρτία αυτού είναι ότι γεννήθηκε στο πλάι ενός δρόμου που αργότερα έγινε η κεντρική αρτηρία που οδηγεί στο χωριό Δίπλα στον αμυγδαλώνα έχει ένα σιδεράδικο Πέρυσι είχα πάει μερικά από τα μελίσσια στον αμυγδαλώνα αυτό και είχε πλάκα γιατί μετά από μερικές μέρες (είχαν μεσολαβήσει και μερικές μέρες κακοκαιρίας) ήρθαν και με βρήκαν μερικοί από τους εργάτες τρελαμένοι και με παρακάλεσαν να τα πάρω γιατί τους τσιμπούσαν τους κακόμοιρους και δεν μπορούσαν να δουλέψουν Αλλά τώρα πια δεν υπάρχει αμυγδαλώνας Ο χώρος απαλλοτροιώθηκε και στη θέση του υπάρχει μια μάντρα που πουλάει πέτρες με τις οποίες επενδύουν οι άνθρωποι τα σπίτια τους Τότε θυμάμαι Στη μέση δηλαδή του καλοκαιριού εργαζόμουν στο δήμο στην καθαριότητα Εργάτης απορριματοφόρου ναι ναι αυτός που παίρνει τα σκουπίδια από τους κάδους ή ...γύρω από τους κάδους και τα ρίχνει στην φαγάνα του απορριματοφόρου όπου με τη σειρά της εκείνη θα τα μαγειρέψει ανακατεύοντας τα και όταν πια είναι έτοιμα θα τα σερβίρει στην καλή μας Μητέρα τη Γαία πού τόσα κάνει για μας Ευτυχώς εκείνη τη μέρα ήμουν με το φορτηγό τον Προμηθέα ο οποίος σήμερα ανάμεσα σε όλες τις άλλες αναποδιές βρήκε να μην παίρνει μπροστά Πήγα λοιπόν και φόρτωσα τα ξύλα ευθύς μόλις σχόλασα Ήμουν ξενύχτης θυμάμαι Βέβαια από αναγκαιότητα όλες μέρες τις του καλοκαίριού ήμουν ξενύχτης Καθώς φόρτωνα τα ξύλα στο φορτηγό τα μάτια μου είχαν τσιτώσει όπως τσιτώνουν τα μάτια τα ομμάτια στις περιπτώσεις που ο εαυτός έχει ζητήσει επανελειμένα να σβήσει για λίγο να ξεκουραστεί και ξανά και ξανά ο άλλος εαυτός του έχει αρνηθεί Αυτά τα ξύλα που δεν ήταν άλλα από τα νεκρά σώματα των αμυγδαλιών πιστεύω πως ήταν δίκαιο που τα πήρα εγώ Κανείς δεν τα αγαπούσε περισσότερο εκτός από αυτόν που τα ‘χε φυτέψει κι αυτό μόνο σε περίπτωση που το ‘χε κάνει τουλάχιστον εν μέρη από μεράκι Μόλις έφθασα σπίτι η καλή μου ακόμα κοιμόταν Ξεφόρτωσα τις αμυγδαλιές και τις τοποθέτησα με κόπο είναι η αλήθεια στον τόπο που προόριζα για αποθήκη ξύλων σε μια μεγάλη εσοχή δηλαδή που δημιουργείται λόγω της κλίσης του οικοπέδου κάτω από τη βεράντα Τότε ήταν που συνάντησα πρώτη φορά και τον κυρ Βασίλη Ογδοντα εφτά χρονών και ολοζώντανο που αργότερα μου χάρισε δυο κανάρια Τους προγόνους τους τους είχε φέρει από την Αργεντινή καθώτι ναυτικός Τα ονομάσαμε o Oscar και η Paloma Μέχρι σήμερα καίω αμυγδαλιές κι έχω κι άλλες Είναι υπέροχο ξύλο Δένδρα και αυτές δεν ξεψυχούν ποτέ παρά μόνο εξαυλώνονται Οι αμυγδαλιές βγάζουν πολύ ζέστη ενώ ταυτόχρονα έχουν πολύ χαμηλή φλόγα σχεδόν ανεπαίσθητη Όταν βραδιάζει κι έχουν πυρώσει για τα καλά η φλόγα σβήνει τελείως και το πυρρωμένο ξύλο συνεχίζει να καίγεται μ’ ένα τρόπο μυστικό Ώσπού το πρωί που ξυπνάμε δεν βρίσκουμε παρά ανοιχτόχρωμη στάχτη στο μέγεθος της πούδρας Έχει πολύ συνηδητοποιημένο κύτταρο το ξύλο της αμυγδαλιάς Και είναι το αγαπημένο μου μαζί με το ξύλο της φλαμουριάς ωστόσο φλαμουριά δεν ξέρω αν θα τολμούσα ποτέ να κάψω Γειά σας αμυγδαλίτσες παντού πάνω στη γη σας λατρεύω και λυπάμαι που το καλοκαίρι έχει γίνει τόσο ξερό που εσείς διψάτε απελπιστικά μα πάει και τελείωσε ο νότος δεν είναι πια για σας κυρίες μου Ήταν καλοκαίρι ακόμα όταν ο πατέρας μου με την ιδιότητα του κατασκευαστή μου πρότεινε να απομακρύνω με τον Προμηθέα κάτι μπάζα από τα σπίτια που έχτιζε Βλέπετε το ‘χε η μοίρα μου εκείνη την περίοδο να καταπιάνομαι με σκουπίδια και τι άλλο να ‘καμα ανέχτηκα στωικά τη μοίρα μου Λοιπόν ανάμεσα στα μπάζα υπήρχαν και πολύ ωραία κομμάτια από αυτό το ξανθό ξύλο που βάζουν στις κεραμοσκεπές υπήρχαν ξύλα στο μέγεθος των μηρών και χοντρά όσο ο λαιμός ανθρώπου Ανάμεσα τους ήταν και τρία η τέσσερα τεμάχια μεγαλύτερα που δεν τα ‘χω κάψει και τα χρησιμοποιώ ως όριο στην αυτοσχέδια αυτή αποθήκη Δυστηχώς δεν γνωρίζω την ιστορία αυτών των ξύλων και μου φάνηκαν απρόσωπα Είναι πλανισμένα καίγονται γρήγορα και βγάζουν πολύ ζέστη Αργότερα έμαθα πως ήταν σουηδικό πευκο Μα τίποτα από όλα αυτά δεν έχει και πολύ σημασία Αυτά ήταν ξύλα που πέσαν θύματα δουλεμπόρων και σε κάμποσα χρόνια αυτός που θα κοιμάται από κάτω τους θα σκέφτεται λίγο πριν κοιμηθεί με αυτή τη δόση θα ξεπληρώσω αυτά τα ξύλα και έτσι θα τα αγαπήσει περισσότερο από τον καθένα και τα ξύλα θα τρίξουν και θα του ψυθιρίσουν τα μυστικά τους Και σε πολλά χρόνια όταν φύγει ο κύριος τους και φύγουν κι οι τυχόν απογόνοι αυτά τα ξύλα θα πέσουν και θα απομείνει μια τρύπα στη θέση της καινούργιας σκεπής Ξέρετε πόσες παλέτες απαιτεί μια οικοδομή για να φτιαχτεί Τα τούβλα τα μάρμαρα τα πλακάκια οι συσκευασίες με τα τσιμέντα μερικές από τις ηλεκτρικές συσκευές ο καυστήρας Όλα αυτά έρχονται πάνω σε παλέτες οι οποίες στο τέλος περισσεύουν και τις παίρνουν τίποτα επίδοξοι σαν εμένα οι άλλοι που τις εμπορεύονται ή τίποτα βοσκοί που τις χρησιμοποιούν ως φράχτες ή πατώματα στους σταύλους τους Ήταν σε κάποιο μεσημεριανό δείπνο που κουβέντιαζα με τους γονείς για τα ξύλα του τζακιού και τις παλέτες και την άλλη μέρα έπεσε τηλεφώνημα « Υπάρχουν παλέτες κομμένες για το τζάκι σου έλα να τις πάρεις» Είχε μεσολαβήσει ο πατέρας και αυτή η ιδιότυπη σχέση εξουσίας που ‘χε με το αλυσοπρίονο. Κάθε επιτυχημένος πομπολάρος που σχετίζεται με την εξοχή έχει κι από ένα αλυσοπρίονο για να δηλώνει πόσο ξεχωριστός πατριάρχης είναι Η πιο συγκεκριμένα δύο αλυσοπρίονα το παλιό οποσδήποτε και το καινούργιο που φιγουράρει σε περίοπτη θέση της αποθήκης τάχα αδιάφορα τοποθετημένο Η τουλάχιστον έτσι το ΄χω αντιληφθεί εγώ Γιατί το ξέρουμε όλοι πια ότι η γωνία αντίληψης εξαρτάται και μόνο από τη θέση του παρατηρητή στο χώρο το χρόνο τις τρέχουσες επιροές και την ιστορία του Κι αυτό με χαροποιεί γιατί αυτή τη στιγμή είναι σαν γράφω δώδεκα χιλιάδες ιστορίες Οι παλέτες λοιπόν αναγκαίες και επαναστατικές φλεγόμενες όπως οι αλήτες ή οι πουτάνες Κομμένες σε μικρά αλλόκοτα σχήματα λόγω της τρισδιάστατης κατασκευής τους θυμίζουν τον εξωγήινο που ‘χα ζωγραφίσει και συνήθιζα να ‘χω για παιδί μου μέχρι να ξανακλείσω το μαγικό port folio Οι παλέτες με την γρήγορη νιότη τη δυνατή και σύντομη φλόγα εκρυγνύονται συνεχώς κατά τη διάρκεια της καύσεως τους με συνέπεια να γεμίζει ο τόπος μικροσκοπικά φλεγόμενα κομματάκια και ενίοτε τρύπες στα τριγύρω υφάσματα. Τρύπες στην πολυθρόνα που αργά η γρήγορα θα αντικατασταθεί με μία κουνιστή τρύπες στο χαλί τρύπες σε καναδυο παντελόνια μα τώρα πάνε αυτά γιατί προμηθευτήκαμε σίτα. Σίτα από αυτές που μπαίνουν μπροστά στο τζάκι και εμποδίζουν τα φλεγόμενα κομματάκια να κάψουν το σπίτι την ώρα που εμείς θα κάνουμε ντους Χρειάζονται οι παλέτες γιατί πυρώνουν το τζάκι γρήγορα και το προετοιμάζουν για τα μεγάλα ξύλα ή ακόμα τα πιο δύσκολα ξύλα που δεν καίγονται εύκολα Στο τέλος όμως αφήνουν μια σκούρα τραχυά στάχτη που δείχνει καθαρά πως η παλέτα με τα άγρια ένστικτα έλειψη κάθε αριστοκρατισμού έχει λαϊκή καταγωγή και ανήκει στη πλέμπα των ξύλων Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε άλλωστε πως είναι το ξύλο που καίγεται ώς επί το πλέιστον στις εξεγέρσεις και τα λαϊκά οδοφράγματα Είναι και πολλά ξύλα που συναντώ στις απλές καθημερινές διαδρομές μου ξύλα σε ασήμαντες ποσότητες μα όπως και να ‘χει δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω εκείνο το ματσάκι με τα κλαδιά της ανοργασμικής στο τζάκι συκιάς το οποίο περιμάζεψα αφ’ ενός για να μην καταλήξει στη χωματερή και αφ’ εταίρου για να μελετήσω την καύση του είδους Το συρτάρι από κάποιο παλιό κομοδίνο το οποίο δεν έχω κάψει ακόμα αφού το χρησιμοποιώ προσωρινά ως αποθηκευτικό χώρο για τα διάφορα μικροσκοπικά κλαράκια ή τους φλοιούς στην ξυλαποθήκη Κάτι τάβλες σπασμένες που ήταν ακουμπισμένες προσεχτικά σε ένα παρεκείμενο τοίχο και δίναν την εντύπωση πως άνηκαν σε κάποιο έπιπλο περισσότερο καναπέ παρά κρεβάτι και έσπασαν κατά την διάρκεια μιας πολύ ένθερμης συνουσιάς Κάτι κλαράκια ελιάς που ΄χε κόψει ένας για να φτιάξει εικονοστάσι εκεί στην άκρια του δρόμου Και μιας και μιλάμε για την ελιά αυτό το θεϊκό δένδρο που βρίσκεται από άκρη σε άκρη σε όλη την χώρα και τα περισσότερα νοικοκυριά στηρίζονται φανατικά στο ψυχεδελικό ξύλο του για τις εστίες τους να αναφέρω πως δεν ανήκει ούτε μία ρίζα ούτε εμένα ούτε στα αδέρφια μου αλλά και ο πεθερός μου και ο φίλος μου ο Μ μου έχουν πει πως δεν υπάρχει πρόβλημα και θα με προμηθεύσουν αυτοί Μόνο που ένας μένει στην Κέρκυρα και ο άλλος έχει το κτήμα στην Εύβοια Μπορώ να καταλάβω αυτούς που καίνε ελιές στο τζάκι τους Σε ποιον δεν αρέσει μια τέτοια εικόνα Εννοώ πως είναι τόσο όμορφα ξύλα Και καίγονται τόσο όμορφα Έπειτα έχουν τόσο σωστή καύση που ένας Κινέζος θα έλεγε πως το καύσιμο της ελιάς προδίδει στον οίκο αξιοπιστία ασφάλεια θαλπωρή και άλλα τέτοια Το άλλο από τα μείζονα ξύλα που συνηθίζουμε να καίμε στην χώρα μας είναι το πεύκο Όχι το σουηδικό ούτε το σκοτσέζικο που παραπέμπουν στις κεραμοσκεπές και τα φοιτητικά μου χρόνια αλλά την ελληνική χαλέπιο πεύκη Το δέντρο που θεοποιημένο κι αυτό μπορεί να ειπωθεί και στα τρία γένη Ο πεύκος Η πεύκη Το πεύκο Αυτό το δένδρο πραγματικά συμετέχει στο κοινωνικό γίγνεσθαι των ανθρώπων και όχι μόνο αυτής της χώρας Για ποιούς να πρωτομιλήσουμε για τους μελισσοκόμους που πολλοί από αυτούς στηρίζουν το εισόδημα τους στην παραγωγή πευκόμελου Για τους οικολόγους που νοιάζονται για την προστασία του Για τους εκδρομείς που ώρες ολόκληρες διασχίζουν μονοπάτια ανάμεσα σε πευκώνες Για το ζευγαράκι που πρωτοπλάγιασε κει από κάτω κάποιο από τα καλοκαίρια Για τα ζώα της γης και τα πετεινά του ουρανού και τα άλλα φυτά που αναμυγνύονται στους πευκώνες Και μετά έρχονται οι εμπρηστές οι καταπατητές οι λαθροϋλοτόμοι και όλοι οι κακεντρεχείς ξεφτιλισμένοι η πολεοδομία η άδεια κοπής πεύκου για να ανεγερθεί ένα ακόμα σπίτι κτλ Λίγο πιο κάτω από το πατρικό μου μένει ο Δ με την οικγένεια του Η δουλειά του είναι αποψιλώσεις Λοιπόν αυτός ο τύπος πριν από πολύ καιρό είχε φέρει κάτι κορμούς δένδρων και τους είχε ρίξει σε ένα παραπλήσιο οικόπεδο με σκοπό μόλις χτίσει σπίτι με τζάκι να τους κάψει Αυτό είναι πνεύμα μακρυπρόθεσμης οικονομίας Ε τα χρόνια περνούσαν και οι κορμοί είχαν αρχίσει να σαπίζουν και να γίνονται φωλιά για λογής ζωήφια Μέχρι που ένα μεσημέρι πήγα και άρχισα να του ψυρίζω έχοντας μιαν αόριστη εντύπωση πως δεν τα θέλει και ταυτόχρονα διεπόμενος από μια καχυποψία μην με δει Γέμισα όλο το wagon πήγα σπίτι και ξεφόρτωσα Μου καλάρεσε η υπόθεση Εκείνες οι μέρες μάλιστα ήταν και μια όαση ηλιοφάνειας ανάμεσα στις κρύες μέρες του φθινοπώρου και πήγα και την άλλη μέρα και ξαναφόρτωσα Ωστόσο λόγω κούρασης ή κάτι άλλο δεν ξεφόρτωσα το μεσημέρι και υπολόγιζα να ξεφορτώσω το βράδυ μόλις θα επέστρεφα από το γραφείο Και να ‘μαι με την Μαιρούλα νύχτα πια κείνη να ποτίζει και εγώ να ξεφορτώνω και να ντανιάζω τα ξύλα υπό το φως των άστρων και του φακού Ένα από αυτά κλαδί στο μπόι μου και στο πάχος του μπράτσου μου αλλά σε σχήμα κρεμάλας αποφάσισα πως έπρεπε να το σπάσω στη μέση Το ‘στησα λοιπόν όρθιο στον τοίχο της μάντρας και τόσο ρωμαλαία όσο και απερίσκεπτα του επιτέθηκα Εκείνο αστραπιαία ανταποκρίθηκε μ’ ένα απρόσμενο για μένα τρόπο γεμίζοντας την όραση μου με λάμψεις και αστράκια τη μύτη και τα χείλια μου με αίματα Τη σκέψη μου σε σπασμένα κόκκαλα και δόντια Κι ένα τεράστιο γαμώτο Μαρία....Ένοιωθα τόσο πόνο και ζάλη που μου ήταν αδύνατο να βλαστημήσω και απλά έκατσα να ηρεμήσω Έτσι κι αλλιώς φθηνά τη γλύτωσα Έπειτα άναψα το τζάκι και μαντέψτε πιο ξύλο έκαψα πρώτο Έτσι πήρα την εκδίκηση μου Ωστόσο για μερικές μέρες μετά απεχθανόμουν τα ξύλα και όλη αυτή την ιστορία με τα ξύλα Κάθε φορά που έπιανα ένα κούτσουρο ένοιωθα ένα άσχημο συναίσθημα και μια αίσθηση πάγου κυρίευε το σώμα μου Μα πάει και αυτό το ξεπέρασα αν και ακόμα υπάρχουν σημάδια στο πρόσωπο μου και όταν πιέζω τη μύτη μου εκείνη πονάει Τις επόμενες μέρες κατεβήκαμε ως την πόλη για να παραλάβουμε την Αθηνά την μητέρα της Μαρίας από τον σταθμό μα επιλέγοντας μια παράκαμψη για να επισκεφθούμε την γιαγιά Ευγενία πέσαμε σε μια ντάνα από καδρόνια ανάμεικτα μαζί με κάτι ξύλινες ομπρέλες προϊόντα προφανώς από καφετέρια Ουπς αναστροφή αλαρμ και φόρτωμα Τα καδρόνια τα κάψαμε μα τις ομπρέλες μόλις χθες τις αποσύνθεσα και τις πριόνισα στο επιθυμητό μέγεθος Είναι παράξενο συναίσθημα η αποσύνθεση μιας ξύλινης ομπρέλας προερχόμενη από καφετέρια με σκοπό την κάυση του ξύλου Μου περρίσεψαν και κάτι ραουλάκια τα οποία με ιντρίγκαραν για κάποια ενδεχόμενη εφεύρεση Αυτό που σκέφτηκα να φτιάξω ήταν μια πόρτα του κήπου που ανοίγει προς τα πάνω όπως στα παλιά οχυρά Μα κάπου τα ακούμπησα ή τα σκούπισα και πάνε χάθηκαν Τώρα δεν έχει εφευρέση Πολύ μου αρέσουν και τα ξύλα που βρίσκω στα δάση Με τον αδερφό μου και τον Προμηθέα είχαμε πάει στο βουνό για να κατεβάσουμε τα μελίσσια εδώ στο νότο κι εκεί στα πλάγια του δασικού δρόμου ανακάλυψα ένα ξύλο σκέτο κόσμημα Από τα χρόνια είχε αποβάλει τον φλοιό του και είχε πάρει το ένα ξεβαμμένο χρώμα που έτεινε στο λευκό Είχε ελαφρύνει και ήταν κατοικία για διάφορα ζωύφια και μήκυτες Δεν ξέρω την καταγωγή του Δεν ξέρω τι ξύλο είναι Μπορεί να είναι πεύκος η κουμαριά ή ελιά ή έλατο η βελανιδιά Μπορεί να ήταν κάποτε ψηλά στον κορμό ή χαμηλά στις ρίζες Αυτό που ξέρω είναι πως θα το κάψω τελευταίο αφού τώρα το ‘χω στολίσει σε κάποιο σημείο του λουλουδόκηπου Μια άλλη φορά αργότερα Ένα σάββατο μεσήμερο είχα πάει με την μανούλα μου και την καλή μου στο ξέφωτο που ξεχειμωνιάζουν τα μελίσσια μας Ήταν ωραία φθινωπορινή μέρα σωστή σε αναλογίες υγρασίας θερμοκρασίας ηλιοφάνειας κτλ Πιο πέρα κάποιος έκαιγε κάτι χόρτα και η μυρουδιά του καπνού μαζί με την απαλή ομίχλη ομόρφαιναν την εξοχή τονίζοντας περισσότερο τα εξωτικά χαρακτηριστηκά της Εμπνευσμένος είπα να βιώσω το ρόλο του ξυλοκόπου και άρχισα να μαζεύω ή να πριονίζω τα ξερά κορμουδάκια εδώ κι εκεί Μάλιστα για να αποδώσω μια πιο σύγχρονη νότα στο ρόλο μου προσποιόμουν πως το πριόνι μου ήταν αλυσοπρίονο και το έβαζα μπροστά και έκοβα Μπρινν Μπριιιν γουργούριζα μέσα στο δάσος Και τα κορίτσια γελούσαν Αυτά τα ξύλα του δάσους διέπονται από ένα ξεχωριστό πνεύμα Μια γαλήνη και μια ηρεμία τα κυβερνάει σε σημείο που παραδίδονται αθόρυβα και ελαστικά δίχως καν να τρίξουν Ανάμεσα στον κορμό και το φλοιό τους συμβιώνουν ένα σωρό απίστευτα ζωύφια Σαμιαμίδια αράχνες σκώροι σκουλικάκια σαρανταποδαρούσες Προχθές που ‘ταν Κυριακή κατάφερα και φυλάκισα τρία σαμιαμίδια δύο αράχνες μία σαρανταποδαρούσα μερικά σκουλικάκια ένα μυρμίγκι με φτερα και τα τοποθέτησα σε ένα παλιό μικρό ενυδρίο που είχα αφου πρώτα χρησιμοποιώντας ξύλα και φλοιούς τους έφτιαξα το φυσικό περιβάλλον που τα βρήκα σε σμύκρινση Αργότερα το βράδυ μόλις έβαλα ένα από τα ξύλα του δάσους στο τζάκι γέμισε ο τόπος μυρμήγκια από τα οποία μάζεψα όσα μπορούσα και τα ριξα για τροφή ή συμβίωση στο αυτοσχέδιο τερράριουμ Τώρα η παρατήρηση της ζωής σε εκείνο τον μικρόκοσμο είναι ο νέος μας ενθουσιασμός Το τερράριουμ το ‘χω τοποθετήση στη σκάλα προς την σοφίτα και το φωτίζω με μια λάμπα που ‘ναι κρυμμένη μέσα σ’ ένα ψάθινο καπέλο Τα σαμιαμίδια είναι ντροπαλά μα οι αράχνες έχουν ήδη φτιάξει τον ιστό τους και μάλιστα επεξεργάζονται την πρώτη λεία τους Δυο σκουλικάκια ..που απορώ πως βρέθηκαν εκει πάνω Όσο για την σαρανταποδαρούσα αυτή η κακομοίρα έχει πάθει διάσηση από κάποιο χτύπημα και δεν τα πάει και πολύ καλά Θα τελιώσω εδώ τη διήγηση μου Διαισθάνομαι πως τα πράγματα ηρέμησαν και είναι καιρός να επιστρέψω στον έξω κόσμο να δω τι γίνεται Άλλωστε η ζωή πρέπει να συνεχίσει τη ροή της Σε σας που ‘χατε την υπομονή να διαβάσετε αυτή την ιστορία ταξινόμησης και τυγχαίνει να σας άρεσε Δηλαδή να επωφεληθήκατε Τότε σας την αφιερώνω Κάποιος μου ‘πε ότι ο ξυλουργός της γειτονιάς καθαρίζει το εργαστήριο του και πετάει όλα τα μικρά κομματάκια ξύλου που ‘ναι κατάλληλα για προσάναμα Πάω να δώ Γεια