Τελικά, τόσο απ’ την πλευρά του αναγνώστη όσο και απ’ του γραφέα, θεωρώ πως αυτή η ιστορία με τα μπλογκς είναι από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις του αιώνα, και μια μεγάλη επιτυχία, για την επικοινωνία των ανθρώπων κυρίως του λόγου αλλά και της εικόνας Γιατί αυτά είναι το κοινό στοιχείο όλων των μπλοκερς Ο λόγος και η εικόνα
Όταν υπάρχει μοναξιά ή μοναχικότητα Όταν υπάρχει λίγος χρόνος ή διάθεση, Όταν υπάρχει πόνος ή δίψα πνευματική, Όταν δεν έχεις τι να κάνεις Όταν δεν υπάρχουν λεφτά για άλλα βιβλία και όταν τα ράφια έχουν ήδη γεμίσει με αυτά η περιήγηση στο έργο αυτών των ανθρώπων πίσω απ’ το γυαλί φαίνεται να είναι πολύ ωφέλιμη
Ο περιηγητής συναντά προβληματισμούς εξομολογήσεις ιδεολογία τέχνη πολιτική ψυχανάλυση ψυχεδέλεια κοφτερές διάνοιες Όλα τα ωραία φρούτα μαζί Υλικό από το απόσταγμα του παρελθόντος αλλά και το προϊόν μιας ολόκληρης γενιάς σε μία και μόνο έκδοση
Δεν είναι μόνο το ότι μπορεί κάποιος να συναντήσει στοιχεία που να χτυπούν τα πλήκτρα μιας εσωτερικής ομοηχίας αλλά και το γεγονός ότι υπάρχει η δυνατότητα να επεκτείνουμε τον εαυτό μας προς όποια κατεύθυνση μας φαντάζει θελκτική
Επίσης υπάρχει απόλυτη ελευθερία Σ’ αρέσει κάτι, το βρίσκεις ενδιαφέρον, ασχολείσαι, δεν σ’ αρέσει, προχωράς πάρα κάτω Σύντομα βρίσκεις τον χώρο μέσα στον οποίο αρέσκεσαι να κινείσαι ο οποίος είναι πάντοτε μεγαλύτερος απ’ τον χρόνο που διαθέτεις κι έτσι νοιώθεις πάντα άνετα, δεν βαριέσαι
Πολύ σημαντικές επίσης είναι οι σχέσεις που αποκτούν οι άνθρωποι μεταξύ τους, απ’ ότι φαίνεται απ’ τα ‘σχόλια’ που ανταλλάσουν Την λέξη την έβαλα σε παρένθεση γιατί αυτό που γίνεται δεν είναι ακριβώς σχολιασμός Σχόλια νομίζω κάνουν οι κριτές αλλά εδώ πολύ συχνά οι άνθρωποι με τον τρόπο τους κουβεντιάζουν Υπάρχει μια ποιότητα Απ’ ότι φαίνεται οι μπλόγκερς αλληλοσέβονται και αλληλοεκτιμούνται τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό Είναι ήσυχοι δεν πειράζουν ο ένας τον άλλον παρεξηγούνται σπάνια
Η κοινωνία του γραπτού λόγου είναι πολύ διαφορετική από την κοινωνία του προφορικού Συμφωνώ πως εδώ είναι λίγο πιο κρύα πιο γαλήνια και πιο σιωπηλά Αλλά δεν μοιάζει καθόλου στο τσίρκο της καθημερινότητας Και να φανταστείς ότι είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι που προκαλούμε αυτές τις τόσο διαφορετικές καταστάσεις
Το πρωί σε φαντάζομαι στο γραφείο σου ή στην όποια ρουτίνα σου να προσπαθείς να ανταπεξέλθεις με το χάος, να χάνεις τον εαυτό σου εκατό φορές στις εκατό ασυνείδητες ανάσες σου και το βράδυ εδώ Να τριγυρνάς ψάχνοντας τους αγγέλους που συγγενεύεις
Διάφορα διαστήματα της ζωής μου τα περνώ δίχως να μιλώ (τυγχάνει να μην χρειάζεται) κι έτσι περνώ τον καιρό μου μόνο διαβάζοντας ή γράφοντας ή και τα δύο Όταν συμβαίνει αυτό και έχω τη δυνατότητα του μπλογκινγ είναι σαν να επικοινωνώ με πολλές και μάλιστα κατ’ επιλογήν προσωπικότητες Κι έτσι η ανάγκη αυτή της επικοινωνίας παρότι σιωπηλά καλύπτεται στα μέγιστα
Έπειτα ο λόγος όπως διατυπώνεται στις διάφορες αναρτήσεις είναι αυθεντικός Εκεί είναι που κερδίζει τον αναγνώστη Όλοι είναι ο εαυτός τους, δεν υπάρχει καμία επιτήδευση δεν υπάρχει χρήμα πίσω απ’ αυτό Το όλο κέρδος είναι εσωτερικό
Παλιότερα όταν είχα πρωτοανακαλύψει το σπορ αυτό και είχα ενθουσιαστεί είχα μια επιθυμία να γνωρίσω κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους που με συγκινούσε ο λόγος τους Αυτό είναι φυσιολογικό και νομίζω συμβαίνει σε όλους γιατί σε αυτό το χώρο αρχικά τα όρια μεταξύ της ανθρώπινης και της συγγραφικής ιδιότητας είναι πολύ λεπτά
Τώρα βέβαια, η επιθυμία αυτή έχει εξαλειφθεί, όλοι εδώ είναι μυθικοί Έτσι κι αλλιώς είναι τόσοι αυτοί οι άνθρωποι πια, που για την δική μου προσωπικότητα θα χρειαζόντουσαν καμιά δεκαριά ζωές για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο
Έπειτα έρχεται μια μέρα που ανοίγουμε την πόρτα και πεταγόμαστε έξω Ανακατευόμαστε στη ζωή και μπορεί να περάσει κι ένας αιώνας μέχρι να ξαναπεράσουμε από εδώ Αν διατηρούμε κάποιο μπλογκ η κυβερνόσιωπή μας ξεκινά να επωάζει την καινούργια επιστροφή μας Κάποιοι δεν επιστρέφουν ποτέ όπως τα λίγα αποδημητικά πουλιά που για διάφορους λόγους ξεμένουν στους μακρυνούς τόπους και ποτέ κανείς δεν μαθαίνει τι απέγιναν
Σε αυτές τις περιπτώσεις αν το δεις συναισθηματικά μπορεί να νοιώσεις λίγο το αίσθημα της προδοσίας Όμως είναι λάθος να το δεις έτσι Αυτό είναι απλά ελευθερία του πνεύματος που έχει σαν αντίτιμο τους χαλαρούς δεσμούς αυτών των σχέσεων που όπως προανέφερα μερικές φορές θα θέλαμε να είναι λίγο πιο στενές Αυτή η μυθικότητα λοιπόν είναι και η αδυναμία του μπλογκινγ Όταν πατάς το κουμπί του τερματισμού τα όσα έζησες φλουτάρουν πολύ γρηγορότερα απ’ όσο θα ‘πρεπε να κρατάει μια ανάμνηση και δεν αφήνουν παρά μόνο ένα αχνό αποτύπωμα Τουλάχιστον συνειδητά
