Σάββατο

Ήλεκτρο

Κάποτε θα τιμωρηθούμε παρά τη νιοστή δύναμη στην οποία είναι υψωμένο το γέλιο μας Χα χα

Και ποιο ανώτερο κάλεσμα θα μας αναγκάσει να αδειάσουμε το Είναι μας στην πλευρά εκείνη του ανώτερου εαυτού 

Στην ουτοπία που οι ράγες της συνήθειας ευθυγραμίζονται με την ορθή θέληση

Μα μέχρι τότε 

Εως ότου η ορχήστρα της νόησης νυμφευτεί τη μουσική του συναισθήματος θα αναβλύζονται στο αίμα μας ορδές πληγών και πόρωσης 

Γνώριμη ελληνική εντροπία και καθολική απουσία πελατών καθώς παρασερνόμαστε από τη γνήσια τούτη πολιτική του σύμπαντος

Εσύ και όλοι εμείς δηλαδή Ελαφρώς αντικοινωνικοί

Δίχως επιλογές τρόπους συστήματα ζωής ή άμιλλα να χαρακτηρίζουν τη διαλεχτική της αυτοκρατορίας μας 

Άριστη γεωμετρία φωτεινών εκλειπόμενων δυνάμεων ζυγιασμένη στα πλευρά της γης

Και τον παφλασμό του κουπιού με το μέρος μας αφού ο παράλληλος όλος κόσμος ζητώντας γαλήνη χύνεται σε μια μόνο θάλασσα Το λαμπρό κενό που ονομάσαμε ασελγούντα σώματα

Εσύ μονοπολική θεότητα  Πριν κοιμηθείς στον πυρήνα σου (δηλαδή εμείς)

Και στο αιθερικό σου πέπλο κεντημένη με βιωματική εμπειρία και φαντασίωση 

Με ηδονές ακόμα κι αρώματα

Με το χορικό των συννέφων σα καλπάζουν ένα διάδημα τριγύρω στο φεγγαρένιο κεφάλι σου

Ω λυχνία στηλωμένη στην άκρη του νησιού Ορατή στη χώρα μόνο κάποιου σπάνιου ζευγαριού ματιών

Όταν επιστρέφει το κορμί του σε ροδοπέταλα ο ερωδιός

Όταν κραδαίνεσαι ανάμεσα στην οργή και την αγνότητα

Ανάμεσα στην νίκη και την οικουμένη

Εκεί Στο κατώφλι της νομοτέλειας που η Ύπαρξη αντιλαμβάνεται τον εαυτό της

Στις μυστήριες αύρες της νύχτας που γεννιούνται οι θεοί

Ομορφαίνεις επικίνδυνα όπως λένε σα πλησιάζει ο καιρός της αναλήψεως σου